Örgütlenmeye Karşı (before 1904)

Yazan: Giuseppe Ciancabilla

Anarşistlerin, sistematik olarak izlenecek noktaları sabit dogmalar olarak belirlediklerini tasavvur edemeyiz. Çünkü izlenecek taktiklerin genel hatları konusunda görüş birliği olduğu varsayılsa bile, bu taktikler bin farklı ayrıntıyla yüz farklı uygulama biçiminde yürütülür.

Bu nedenle taktiksel programlar istemiyoruz ve dolayısıyla örgütlenme istemiyoruz. Tuttuğumuz amacı, hedefi belirledikten sonra, her anarşisti, duyusunun, eğitiminin, mizacının, mücadeleci ruhunun kendisine en iyi şekilde önerdiği araçlar arasından seçim yapma özgürlüğüne bırakıyoruz. Sabit programlar oluşturmuyoruz ve küçük veya büyük partiler oluşturmuyoruz. Ama kalıcı ölçütlerle değil, anlık yakınlıklara göre belirli bir amaç için kendiliğinden bir araya geliyoruz ve ilişkilendirdiğimiz amaç ortadan kalkar kalkmaz bu grupları sürekli değiştiriyoruz. Farklı amaçlar ve ihtiyaçlar içimizde doğar ve gelişir ve bizi yeni işbirlikçiler, belirli koşullarda bizim gibi düşünen insanlar aramaya iter.

Herhangi birimiz artık bireysel sempatizanların ve vicdan azabı çekenlerin hayali bir hareketini yaratmakla meşgul olmayıp; bunun yerine, kamçı darbeleri gibi insanı düşündüren aktif fikirler yarattığında, genellikle arkadaşlarının, uzun yıllardır başka bir mücadele yöntemine alıştıklarını veya kendisinin bir bireyci veya anarşizmin saf bir teorisyeni olduğunu söylediklerini duyar. 

Bu kelimeyi sosyal topluluk içerisindeki herhangi bir ilişkiden kaçınmak ve bireyin kendi kendine yetebileceğine inanmak olarak tanımlarsak, bizler bireyci değiliz. Fakat bizler, bireyin özgür inisiyatifinin gelişimini destekleriz, nerede bu tür bir bireycilikten suçlu olmak istemeyen anarşist? Eğer anarşist, "her türden ahlaki ve maddi otoriteden kurtulmayı arzulayan" ise, kişinin bireyselliğini, tüm yükümlülüklerden ve dış otoriter etkilerden bağımsız olarak olumlamasının tamamen yararlı olduğunu, anarşist bilincin en kesin göstergesi olduğunu nasıl kabul etmez? Biz saf teorisyen değiliz çünkü bireylerden çok fikirlerin bir şeyler inşa ettiğine inanıyoruz. Düşünce yoluyla olmayacaksa eylemler nasıl belirlenebilir ki? Bir fikir hareketi üretmek ve onu sürdürebilmek, bize göre artık hem pratik mücadelede hem de idealin gerçekleştirilmesi yönünde anarşist eylemlerin akışını belirlemenin en etkili ve güçlü aracıdır.

Örgütlenenlere karşı değiliz. Taktiklerine -istiyorlarsa- devam edecekler. Bana göre büyük bir faydası olmayacaksa büyük bir zararı da olmayacaktır. Ama bana öyle geliyor ki, korku çığlıkları atarak ve bizi vahşiler ya da teorik hayalperestler olarak kara listeye alarak kıvranıyorlar.